قابل گسترش

ویجت قابل گسترش از عنصر سفارشی <devsite-expandable> استفاده می کند تا به کاربران اجازه دهد بخش هایی از محتوا را در یک بخش قابل گسترش پنهان یا نمایش دهند. در یک فایل Markdown، عنصر سفارشی را با یک عنصر استاندارد HTML، مانند <section> یا <div> بپیچید.

تغییر بخش

مثال زیر در یک عنصر سفارشی <devsite-expandable> پیچیده شده است که به طور پیش فرض روی یک موقعیت مخفی قرار دارد. عنوان آن دارای یک ویژگی class به نام showalways است.

این عنوان همیشه نشان می دهد

این پاراگراف به طور پیش فرض یک موقعیت پنهان است.

This code block within the custom element also defaults to a hidden
    position.

کنترل سفارشی

مثال زیر کلاس expand-control را به عنصر button عنصر سفارشی <devsite-expandable> اضافه می‌کند تا بخش را بدون جابجایی بزرگ و کوچک کند.

گزینه های زیادی در دسترس است

یکبار گسترش دهید

مثال زیر کلاس expand-control once را به پیوندی در عنصر سفارشی <devsite-expandable> اضافه می‌کند که محتوای اضافی را با کلیک کردن نشان می‌دهد و سپس از صفحه ناپدید می‌شود.

لورم ایپسوم

Lorem ipsum dolor sit amet، consectetur adipisicing elit، sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat.

بیشتر...

Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.

گسترش خودکار در پیوند

مثال زیر یک شناسه #sample1 را به عنصر سفارشی <devsite-expandable> اضافه می‌کند که وقتی به آن پیوند می‌دهید، بخش را در بارگذاری صفحه به طور خودکار گسترش می‌دهد.

نحوه گسترش خودکار در پیوند دادن

این بخش قابل گسترش را ببندید، روی پیوند #sample1 در بالا کلیک کنید، سپس صفحه را مجدداً بارگیری کنید تا این بخش قابل گسترش به طور خودکار گسترش یابد.

Code block within the 'Auto-expand on linking' demo.

به صورت پیش فرض باز کنید

مثال زیر ویژگی expanded را به عنصر سفارشی <devsite-expandable> اضافه می کند تا قابل گسترش به طور پیش فرض باز شود.

به طور پیش فرض گسترش یافته است

باز کردن به‌طور پیش‌فرض زمانی عالی است که موارد قابل ارتقای زیادی دارید، مانند یادداشت‌های انتشار، اما می‌خواهید جدیدترین مورد را باز نگه دارید.